θα αργήσουν λίγο αλλά θα υποκύψουν και αυτά στο τέλος (μα καλά τι περιμένατε, να γράψω οτι τα μονοπώλια είναι αιώνια...).
Δεν θέλω να προβοκάρω την πραγματικά ηρωικη προσπαθεια του απεργού πεινας αλλα πραγματικα δεν μπορω να μην καταγραψω καποια πραγματα για αυτη τη μορφη παλης.
Κατ'αρχας, θα θεσω το ερωτημα αν θα μπορουσε αυτη η μορφη παλης να χαρακτηριστει ως η εκσυγχρονισμενη μορφη του ''ας κανουμε μια προσευχη''.
Αν ανατρεξουμε στο μεσαιωνα θα βρουμε τους δουλοπαροικους να βρισκονται σε ενα εντυπωσιακο επιπεδο εξαθλιωσης καθως τον περισσοτερο χρονο κοπιαζουν στα κτηματα του αφεντη τους, καρπωνονται προιοντα ισα-ισα για να επιβιωσουν, ο φεουδαρχης (βασει νομου!) ιδιοποιειται τη συντριπτικη πλειονοτητα του παραγομενου πλουτου. Σαν να μην εφταναν ολα αυτα, εχει το δικαιωμα (που εξασκει τακτικα) να τους μεταχειριζεται σαν υπηρετες και να τους φορτωνει πασης φυσεως αγγαρειες. Οπως βεβαια εχει απολυτη εξουσια πανω στο δουλοπαροικο, ετσι εχει και πανω στη γυναικα του και την κορη του (πχ δικαιωμα πρωτης νυχτας). Μεσα σ'ολα, η παρασιτικη καθολικη εκκλησια επιβαλλει συνεχως νεους φορους (αφου δεν παραγουν τιποτε απολυτως πρεπει καπως να ζησουν) ενω το ιδιο κανει και ο βασιλιας που εξουσιαζει ολους τους φεουδαρχες.
Αυτος ο δουλοπαροικος που υφισταται την καταπιεση ολων των κυριαρχων μεσαιωνικων ταξεων, μες την απελπισια του καταφευγει στην τοπικη εκκλησια, πραγμα λογικο καθως η εκκλησια στο μεσαιωνα εχει αναδειχθει σε απολυτη πνευματικη εξουσια. Ο παπας απο τη μερια του, κατα πασα πιθανοτητα, εχει παρεμφερη ταξικη θεση καθως μπορει να μετεχει σε εναν αντιδραστικο οργανισμο οπως η καθολικη εκκλησια αλλα ειναι και αυτος θυμα εκμεταλλευσης των ανωτερων του στην εκκλησιαστικη ιεραρχια. Παρ'ολα αυτα εχει συγκεκριμενο ρολο ως παπας : να απαλυνει τον πονο του απλου λαου, δηλαδη να κατευθυνει την οργη και την απελπισια του σε ακινδυνες ,για τη φεουδαρχια μορφες.
''Ελα τεκνο μου να πουμε μια προσευχη να μας ακουσει ο παναγαθος'' και πίσω απο αυτο υποννοει ''ας μη θιξουμε την Ελεω Θεου βασιλεια που σου κανει τη ζωη μαυρη''.
Οι αναλογιες ειναι προφανεις όπως και οι διαφορες. Ας επισημανω τις πιο βασικες.
1. Πρωτα απ'ολα, η απεργια πεινας του Θοδωρη ,και γενικοτερα ολες οι παρομοιες μορφες παλης στον 21ο αιωνα, εχει κατορθωσει να επικεντρωθει στις πραγματικες πηγες των προβληματων και να εντοπισει τα ευρυτερα οικονομικα πλαισια που καθοριζουν τις κοινωνικες συνθηκες. Απο την αλλη, οσο μεγαλωνει το μετωπο, τοσο αναδεικνυεται η αδυναμια τετοιων πρακτικων να συγκρουστουν ουσιαστικα με το υπαρχον συστημα
2. Δευτερο και κυριοτερο ειναι οτι η τεχνολογια (οπλο ολων των ταξεων ανεξαιρετως) δινει την ευκαιρια σε αυτες τις κραυγες απογνωσης να ακουστουν ευρυτερα και να συνδεθουν με αλλες φωνες των ''κολασμενων'' αυτου του κοσμου. Φυσικα, και εδω υπαρχει αντιλογος καθως πλεον ο κοσμος εχει συνειδηση των προβληματων αλλα του λειπει η διεξοδος. Συνεπως, η απελπισια απο μονη της δεν μετουσιωνεται αυτοματα σε οργανωση και δραση διαφορετικα η ανατροπη θα ηταν γεγονος εδω και πολλες δεκαετιες. Αν μαλιστα επικεντρωθουμε στον αγωνα του Θοδωρη, θα δουμε οτι η διεξοδος που ο ιδιος προτεινει ειναι καθαρα μεσα στα νομικα πλαισια που εχουν θεσπιστει απο τους ιδιους που στηριζουν απολυτα τα μονοπωλια ολα αυτα τα χρονια. Προσωπικα, δεν εχω καμια αυταπατη οτι η Επιτροπη Αντωγωνισμου ή η κυβερνηση θα αλλαξουν ουσιωδως τη σταση τους. Στην καλυτερη των περιπτωσεων, προσδοκω ενω επικοινωνιακο τρικ μεσα απο μια προχειροφτιαγμενη ρυθμιση , ισα-ισα για να κατευνασει τα πνευματα.
Βεβαια, παρα τις οποιες ιδεολογικο-πολιτικες ενστασεις μου με τη μεθοδο του Θοδωρη και με τα πολιτικα του αιτηματα, δεν μπορω παρα να αναγνωρισω το μεγαλειο ενος ανθρωπου που επελεξε το δυσκολο (κανεις δεν το αμφισβητησε αυτο) δρομο της απεργιας πεινας και μαλιστα εχει μεινει πιστος σε αυτον για το πραγματικα αδιανοητο διαστημα των 48 ημερων.
Τον στηριζουμε και του ευχομαστε να πετυχει οτι ειναι δυνατο μεσα απο τον αγωνα του!!
Το σεξ ανά τους αιώνες
Πριν από 2 εβδομάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου