REMEMBER, REMEMBER THE 6th OF DECEMBER...

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

σχετικα με τα προσφατα γεγονοτα...


Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί τον τελευταίο καιρό για το θέμα με την προσβολή ιερού κειμένου από μπάτσο κατά τη διάρκεια επιχείρησης  ‘σκούπα’, ας πάρουμε κι εμείς θέση.
Αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε ότι:
‘Όταν οι αστυνομικοί διενήργησαν τον έλεγχο στο συγκεκριμένο άτομο, του ζήτησαν να τους δείξει όλα τα χαρτιά του. "Τι είναι αυτό;" του λένε. "Είναι κοράνι", απάντησε αυτός. Και τότε οι αστυνομικοί άρχισαν να βρίζουν τόσο το κοράνι, όσο και το παιδί. Μετά το άρπαξαν από τα χέρια του, και σκίζοντας μία μία τις σελίδες, τις πέταξαν στο πάτωμα και τις πάτησαν’.
Η αστυνομία, είπε ότι ο αστυνομικός έκανε έρευνα για ναρκωτικά και γι αυτό το λόγο εξέτασε το μικρό πακέτο που περιείχε τα επίμαχα κείμενα.
Σε κάθε περίπτωση, είτε από ρατσιστικό μίσος, είτε λόγω του ελέγχου, το πακετάκι υπέστη φθορές. Η υπέροχη και λατρευτή ελληνική αστυνομία λοιπόν, έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες για να μας δείξει ότι δεν πρόκειται για το Κοράνι. Στις παρακάτω φωτογραφίες λοιπόν, βλέπουμε το επίμαχο πακέτο, το οποίο πρόσφατα έμαθα ότι αποκαλείται ‘μουσκά’.

Παρατηρούμε στις φωτογραφίες ότι οι σελίδες με τα κείμενα είναι τυλιγμένες με χαρτομάντιλα, που σταθεροποιούνται με ένα κομμάτι χαρτοταινία/λευκοπλάστ. Όλα πεντακάθαρα και ολοκαίνουρια.  Ανέγγιχτα δηλαδή! Και πως έκανε ρε μάγκες ο μπάτσος την έρευνα? Με τις ακτίνες χ που έχει στα μάτια του? Ωραία το στήσατε το σκηνικό. Και αφού έκανε έρευνα ο μπάτσος και δεν βρήκε ναρκωτικά πώς το κατέσχεσε το μουσκά? Και αν δεν το πείραξε καθόλου ώστε να είναι ανέγγιχτο όπως φαίνεται με ποια δικαιολογία πάλι έκανε την κατάσχεση? Η ΓΑΔΑ οφείλει μερικές εξηγήσεις.
Κανονικά σε περιπτώσεις που δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα, θα έπρεπε να κρατάμε αποστάσεις. Δεν έχουμε λόγο όμως να μην πιστέψουμε τους μουσουλμάνους, που είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα της θρησκείας. Αντίθετα, έχουμε πολλούς λόγους να μην πιστέψουμε την εκδοχή της ΓΑΔΑ. Πρώτη φορά φέρονται ρατσιστικά οι μπάτσοι?
Λοιπόν, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
Ο τύπος φέρθηκε άθλια, επαληθεύοντας όσους υποστηρίζουν ότι στην αστυνομία κυριαρχούν ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις.
Τέλος.
Υποστηρίζουμε το δίκαιο αγώνα των μεταναστών για κοινωνική ισότητα.

ΥΓ. ‘Κοράνιο’ (أَلْقُرآن ) σημαίνει απαγγελία στα αραβικά. Ως εκ τούτου, ο μετανάστης μπορεί να μην εννοούσε το ιερό βιβλίο, όπως σημαίνει στη γλώσσα μας η λέξη, αλλά κάποιο ιερό εδάφιο, ένα απόσπασμα δηλαδή. Μην βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε λέγοντας ότι τα κείμενα δεν είναι ΤΟ Κοράνι.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

ασκληπιου 14...


Για να θυμηθούμε τα ‘παλιά’…

Η δίκη ξεκίνησε, να δούμε αν θα τιμωρηθεί κανείς. Το γεγονός ότι συνελήφθησαν δικηγόροι και χτυπήθηκαν δημοσιογράφοι δίνει κάποιες ελπίδες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

ΥΓ. Μερικές παρατηρήσεις μόνο: Ήμαστε παραπάνω από τρεις-τέσσερεις στο ψιλικατζίδικο, και υπήρχαν και ανήλικοι, όχι μόνο άτομα άνω των 18…

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Πάγκακος


Όσοι από σας είχατε την τύχη (ή την ατυχία) να διαβάσετε το τελευταίο τεύχος των Schooligans, καταλαβαίνετε απόλυτα την οργή και την αγανάκτηση μου.
Στο τεύχος αυτό φιλοξενείται μια συνέντευξη του Θ. Πάγκαλου(μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη ΕΔΩ). Στη συνέντευξη φυσικά τέθηκαν ερωτήσεις πολιτικού περιεχομένου. Αλλά πως τα κατάφερνε πάντα ο Πάγκαλος-κυρίως στα θέματα της παιδείας-όλο τα γύριζε ώστε να κατηγορήσει την αριστερά.

Και τί λέει? Ξεκινά λοιπόν να λέει ότι για τα προβλήματα της εκπαίδευσης φταίει η αριστερά. Συγκεκριμένα, λέει ότι ‘τα κόμματα της αριστεράς ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τα πανεπιστήμια’. Σοβαρά?
Να σας πω για το δικό μου ΑΕΙ κύριε Πάγκαλε? Εδώ που κυριαρχεί η ΠΑΣΠ και οι καθηγητές διορίζονται με βύσματα. Που ο πρύτανης είναι νεοδημοκράτης φασίστας κι αν τον αλλάξουμε θα φέρουμε πασόκο. Φταίει η αριστερά για τα πανεπιστήμια?
Φταίνε οι φοιτητές και όσοι καθηγητές μάχονται για να μην περάσουν οι απαράδεκτες μεταρρυθμίσεις σας? Γιατί το είπε κι αυτό. Ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα, και άρα δεν φταίνε, και η κακοί κομμουνιστές δεν τους αφήνουν. Συγγνώμη κιόλας! Συγγνώμη που η κοινωνία δεν συμφωνεί με την αυθεντία της δεξιάς!
Συνεχίζει δε, φέρνοντας παραδείγματα άσχημης συμπεριφοράς καθηγητών. Και χωρίς να το πολυσκεφτεί δηλώνει: ‘Προφανώς αυτοί οι άθλιοι καθηγητές ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα’! Και συμπληρώνει: ‘ε, από πού? Από τη ΝΔ?’ Ότι δηλαδή η ΝΔ έχει δώσει χαρακτηριστικά δείγματα ηθικής και ευγένειας, και τα μικρά αριστερά κόμματα είναι τα αποβράσματα της κοινωνίας!(Αυτός εκεί. Μην αφήσει καθόλου να του πάρει άλλες ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, μην αφήσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μεγαλώσει λίγο. Αμέσως, να τους ποδοπατήσει όλους).
Και λέει κι άλλα πολλά για την παιδεία (ε, διαβάστε τα, όλα θα τα γράψω εδώ?), όλα πάντα στο ίδιο κλίμα: φταίνε οι κομμουνιστές, οι κακοί, που μπαίνουν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και δεν αφήνουν τη δεξιά να κάνει τη δουλίτσα της.

Και συνεχίζει, μιλάει για την εξέγερση του Δεκέμβρη, τη μειώνει κι αυτή. Την κατατάσσει μάλιστα στην ενότητα του κοινού ‘ξύλου’. Όταν του λένε ότι η δολοφονία του Αλέξη ήταν η αφορμή για κοινωνική εξέγερση, αυτός αντιλέγει: ‘αφορμή ποιανών πραγμάτων?’. Μα δεν έχει κανένα υπ’ όψιν του? Δηλαδή έπρεπε να είμαστε ευτυχισμένοι με την κατάσταση στην οποία μας έχουν φέρει? Δεν έχουμε προβλήματα? Μα φυσικά, ‘δεν το φτιάξαμε ώστε να σκοτώνεται ένα παιδί’. Έχει και το θράσος να υποστηρίζει ότι δεν φέρουν ευθύνη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για τη κατάσταση! Και συνεχίζει: ‘Σε όλες τις μεγαλουπόλεις σκοτώνονται παιδιά’. Ε, αφού είναι παγκόσμια πρακτική, να την υιοθετήσουμε κι εμείς! Τί λες μωρέ!?

Που θα μας πει ότι ήταν και κομμουνιστής, αλλά ήταν αρκετά έξυπνος για να αλλάξει πολιτικές απόψεις. Άρα οι υπόλοιποι τί είναι, βλάκες? ‘Καταρχάς, υπάρχουν συμφέροντα’ λέει ο Πάγκαλος, και χαρακτηρίζει το ΚΚΕ μέσο κοινωνικής αποβλάκωσης, αλλά μένει εκεί. Δεν έχει κάτι παραπάνω να πει. Άρα, οι κομμουνιστές είναι είτε συμφεροντολόγοι (και άρα μόνο κατ’ όνομα κομουνιστές) είτε αποβλακωμένοι. Σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να έχουν δίκιο.
Φαίνεται ότι ο κύριος Πάγκαλος κρίνει εξ’ ιδίων τα αλλότρια. Γιατί παρ’ ότι δεξιός, ανήκει σε ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται ως σοσιαλιστικό. Άρα, αυτός είναι που έχει τα συμφέροντα και επιδιώκει να εκλέγεται βουλευτής εν ονόματι μιας άλλης ιδεολογίας. Και καθ’ ότι το ΠΑΣΟΚ συνεχώς αποδεικνύει ότι ουδεμία σχέση έχει με το σοσιαλισμό, προφανώς όλοι τους δεν είναι παρά ένα κόμμα υποκριτών.

Γενικά μέσα στη συνέντευξη θα βρείτε πολλές φράσεις άθλιου ηθικού υπόβαθρου, που έχουν ως μόνο στόχο τη μείωση της αξίας των κομμουνιστικών απόψεων και να πλήξουν την αριστερά. Επίσης στη προσπάθειά του αυτή, θα βρείτε και πολλές αντιφάσεις. Η πιο τραγική είναι αυτή: ‘Εμείς το ’62 ήμασταν εχθροί των καθηγητών μας… Εσάς που είναι οι αγώνες σας?’. Εδώ, προσπαθώντας απεγνωσμένα να πλήξει τη σημασία των φοιτητικών και κοινωνικών κινημάτων που προωθούν οι αριστερές παρατάξεις, αντιφάσκει, καθώς πρώτα δίνει εύσημα στις –κομμουνιστικές- αντιδράσεις των φοιτητών όπου συμμετείχε, και στη συνέχεια προσπαθεί να μας πείσει ότι οι (ίδιες ουσιαστικά) διεκδικήσεις σήμερα είναι άκυρες έως ανύπαρκτες.

Το ότι ο Πάγκαλος είναι αντικομμουνιστής το ξέρουμε. Το δηλώνει κι ο ίδιος άλλωστε, και φαίνεται και από τις ευθείες επιθέσεις που εξαπολύει εναντίον του Συνασπισμού και του ΚΚΕ, αλλά και των μικρών αριστερών κομμάτων, αν και όχι ονομαστικά.
Αυτό γενικότερα δεν θα αποτελούσε ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού οποιοσδήποτε πολίτης με κριτική σκέψη αντιλαμβάνεται ότι ο Πάγκαλος βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία από το ΠαΣοΚ για να επιτίθεται στην αριστερά.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ο Πάγκαλος επιλέγει να εφαρμόσει την κατάπτυστη τεχνική της λάσπης, σε ένα περιοδικό που διαβάζεται από παιδιά, από ανθρώπους δηλαδή χωρίς ολοκληρωμένη κριτική σκέψη. Και ουσιαστικά ο άθλιος αυτός τύπος προσπαθεί να εφαρμόσει ένα σύγχρονο παιδομάζωμα, προκαταβάλλοντας στο μυαλό των νέων ανθρώπων ότι η κομμουνιστική θεωρία είναι άσχημη και άχρηστη.

Οι φράσεις για άπλυτους, βρώμικους κομμουνιστές, για αναρχικούς που τρέχουν στη μαμά τους (καλά ρε ανόητε, τί ήθελες να κάνουν? Η αναρχία δεν συνπεάγεται ούτε αναισθησία ούτε απεργία πείνας), όλες στο στυλ της ΧΑ, καταδεικνύουν έναν άνθρωπο ακροδεξιό, υποκριτή, για τον οποίο ο χαρακτηρισμός ‘καρεκλοκένταυρος’ είναι (πάρα) πολύ επιεικής.

ΟΥΣΤ ΦΑΣΙΣΤΑ!

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Προσοχή...

Αντιγράφω από το 'EXOYME ΠΟΛΕΜΟ':


Καθώς κοίταγα λοιπόν βρήκα αυτό http://skoupidotopos14.blogspot.com/


Αν μπορείτε να το προωθήσετε γιατί δεν νομίζω να θέλετε να σφαχτεί κανά παιδί για τις μαλακίες των φασιστών....


Σημείωση: σύμφωνα με σχόλια στο blog, έχει γίνει μήνυση, και ο εισαγγελέας συνεννοείται με τη Google για την διαγραφή της σελίδας και τη δίωξη των υπευθύνων...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

τσακωθειτε παλι για τα ποσοστα ζωα...


Δημοσιεύτηκε σήμερα στο tvxs το παρακάτω σχόλιο:
Ανακοίνωση - καταγγελία

Σήμερα 13 Μάιου 2009 ημέρα φοιτητικών εκλογών στα πανεπιστήμια ,γίναμε για ακόμη μια φορά μάρτυρες , φασιζουσών πρακτικών από πλευράς καθηγητών. Στο τμήμα Χημείας Α.Π.Θ. της λαμογιάς , της μίζας και της αυθαιρεσίας λοιπόν, η καθηγήτρια Στεφανίδου του τομέα της Οργανικής Χημείας κατέγραφε μπροστά σε έκπληκτους φοιτητές τα ονόματα που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της Αν.Αρ.Πα. Ε.Α.Α.Κ.

σε προσωπικό της μπλοκάκι δηλώνοντας ευθαρσώς ότι "σας φακελώνω θα δείτε τι θα πάθετε” το προηγούμενο χρονικό διάστημα η εν λόγω «καθηγήτρια» είχε αποστείλει επιστολές προς καθηγητές του τμήματος που ανέφεραν για μηνύσεις απέναντι σε φοιτητές ακόμα και μηδενισμό γραπτών ) .Όχι μόνο η συγκεκριμένη καθηγήτρια αλλά το σύνολο του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού του τμήματος φέρουν ακέραια την ευθύνη για τέτοιου είδους ζητήματα τα οποία επανειλημμένα έχουν απασχολήσει τους φοιτητές του τμήματος αλλά και ολόκληρο το τμήμα ( απειλές για μηδενισμό γραπτών λόγω συνδικαλιστικής δράσης, απειλές για πειθαρχικά συμβούλια και μηνύσεις ,ακόμα και χειροδικία απέναντι σε μέλη του φοιτητικού σώματος ). Θεωρούμε ότι τέτοιου είδους πρακτικές που σιγά σιγά ξεφυτρώνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν ως στόχο την φίμωση φοιτητών που αντιδρούν στην εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις τόσα χρόνια, την πολιτική απομόνωση πολιτικών χώρων που καταφέρνουν να τσαλακώνουν την εικόνα μεγάλο-μικροκαθηγηταδων και να αναδεικνύουν την ουσιαστική συμβολή αυτών στο προχώρημα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων αλλά και τέλος στην στοχοποίηση φοιτητών και πολιτικών πρακτικών που δεν αναγνωρίζουν την επιβολή της «μικροεξουσίας» των καθηγητών.

Ο περιορισμός των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθέριων δεν θα περάσει. Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ.


ΑΝεξαρτητη ΑΡιστερη ΠΑρεμβαση
στο χημικό
Πείτε μου τώρα, είναι αυτή "δημοκρατία"? Πρώτα καταγράφουν τους υποψήφιους. Μετά θα βλέπουν και τί ψηφίζει ο καθένας μας?
Με τέτοια τρομοκρατία καυχιέται η ΔΑΠ ότι βγαίνει πρώτη? Η ΠΑΣΠ είναι τόσο περήφανη για αυτές τις διαδικασίες που τσακώνεται με την ΔΑΠ για τα ποσοστά?
Να τις χαίρονται τις εκλογές τους!

Καπιταλιστική κρίση και μόνη ουσιαστική διέξοδος

Αν ήταν να δώσουμε ένα τίτλο στα κοινωνικοοικονομικά γεγονότα των τελευταίων μηνών , αυτός θα ήταν «η πτώση του μύθου» και φυσικά αναφερόμαστε στο μύθο που οικοδόμησε το καπιταλιστικό σύστημα γύρω από την ηθική του ανωτερότητα και την ικανότητα του για αδιάκοπη ανάπτυξη.
Ας σταθούμε στο πρώτο σημείο, αυτό της ηθικής ανωτερότητας. Για τους θεωρητικούς υπερασπιστές του, το καπιταλιστικό σύστημα έχει έμφυτη σχέση με τη φυσική δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Αυτό μεταφράζεται στο ότι έχει τη «μαγική» (όπως προσπαθούν να μας πείσουν) ικανότητα να αποδίδει σε καθένα αυτό που του αναλογεί και να τον τοποθετεί στην κοινωνική θέση που του αρμόζει με βάση τις ατομικές του ικανότητες. Μπορούν να αντιταχθούν πολλά σε αυτό αλλά το κυριότερο είναι ότι η θέση αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματική βάση του καπιταλισμού (εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας από το συσσωρευμένο κεφάλαιο) και ακόμα περισσότερο έρχεται σε αντίθεση με τη σημερινή μορφή του, δηλαδή την κυριαρχία των μονοπωλίων. Οι πολυεθνικοί αυτοί οργανισμοί δεν δημιουργήθηκαν απλά και μόνο επειδή οι μέτοχοι τους ήταν «ταλαντούχοι» και «εργατικοί» αλλά επειδή , εκμεταλλευόμενοι τις δομικές ανισότητες του συστήματος και απολαμβάνοντας την πλήρη στήριξη των κρατών σε όλη τη γη, κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν ολόκληρους κλάδους παραγωγής στα χέρια τους δημιουργώντας στρατιές προλετάριων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Δεν εργάστηκαν σκληρότερα από κάθε άλλο απλά επικεντρώθηκαν στο ταξικό τους συμφέρον, ξεπέρασαν κάθε αναστολή και ανέβηκαν στην κορυφή της ταξικής διάρθρωσης.
Στον αντίποδα, σκληρά εργαζόμενοι μικροαστοί και προλετάριοι του τρίτου κόσμου όχι μόνο είδαν τον πλούτο που παράγουν να γίνεται λεία των νόμιμων τοκογλύφων (λέγε με τράπεζα) αλλά ταυτόχρονα είδαν τις συνθήκες δουλειάς τους να υπονομεύονται συνεχώς. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί τον προάγγελο της κρίσης καθώς τα μεγάλο κεφάλαιο παγκοσμίως, βλέποντας τα ποσοστά κέρδους να μειώνονται μετά από δεκαετίες ευημερίας (για τους ίδιους φυσικά) σκαρφίστηκε κάθε τρόπο για να εντείνει την εκμετάλλευση χωρίς να προσφέρει το παραμικρό αντάλλαγμα ( «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, ελαστικά ωράρια, διαχωρισμός ενεργού-ανενεργού χρόνου εργασίας, «πάγωμα μισθών»). Έτσι, οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου κινδυνεύουν να στερηθούν ακόμα και τα απαραίτητα μέσα για τη συντήρηση τους προκειμένου οι «βδέλλες» της κοινωνίας να εξακολουθήσουν να κυριαρχούν. Η περίφημη «αξιοκρατία» αναζητείται…
Στο δεύτερο σημείο τώρα δεν έχουμε να πούμε και πολλά αφού οι συνέπειες της κρίσης είναι ήδη εμφανής και μας δείχνουν τις αντοχές της «αδιάκοπης» ανάπτυξης. Στην Ελλάδα το τρίμηνο Δεκέμβριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος χάθηκαν 80.000 θέσεις εργασίας ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας πλήθους μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και έπεται ανάλογη συνέχεια. Το ζήτημα είναι πως η καπιταλιστική ανάπτυξη βασίζεται στη μη σχεδιασμένη, άναρχη παραγωγή η οποία δεν βρίσκεται άμεσα συνδεδεμένη με τις κοινωνικές ανάγκες αλλά μόνο διαμέσου του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτό το γνωρίζουν φυσικά και οι ίδιοι οι καπιταλιστές και προσπαθούν να αποφύγουν τις κρίσεις υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου είτε μέσα από την εξοντωτική εκμετάλλευση ήδη κορεσμένων αγορών (όπως η Ευρώπη και οι ΗΠΑ) είτε μέσα από την ιμπεριαλιστική δημιουργία νέων αγορών ,ακόμα και με μιλιταριστικά μέσα, προκειμένου να διοχετεύσουν εκεί κεφάλαιο. Οι προσπάθειες τους (με εξαίρεση κάποιες σύντομες περιόδους) υπήρξαν επιτυχείς από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τα πρώτα χρόνια αυτής της δεκαετίας. Με βάση την πορεία αυτή, πίστεψαν και οι ίδιοι ότι ξεπέρασαν τις δομικές αντιφάσεις του συστήματος και συνεπώς πλέον δεν θα υπάρχουν κρίσεις στον καπιταλισμό καθώς η αγορά έχει τη μαγική ιδιότητα να «αυτορυθμίζεται». Την απάντηση στις φαντασιώσεις αυτές έρχεται να δώσει η εξαθλίωση του εργατικού δυναμικού και η καταστροφή εμπορευμάτων που αποδεικνύει τη σημασία της κρίσης για το καπιταλιστικό σύστημα. Μέσα από τη «καταστροφική δημιουργία» όπως την αποκαλούν, το σύστημα ελπίζει να αναγεννηθεί και έχοντας εξοντώσει τους παλαιούς «περιττούς» όρους της παραγωγής (δηλαδή εργαζόμενους και εργαλεία παραγωγής) ελπίζει να ανοίξει νέο κύκλο ευημερίας για το κεφαλαίο που θα οδηγήσει σε μια νέα κρίση.
Μέσα από αυτά, το ερώτημα τίθεται με ξεκάθαρο τρόπο στους εργαζόμενους σε όλη τη γη : είτε θα ανεχθούν την κυριαρχία του ταξικού τους εχθρού με τις καταστροφές που αυτή συνεπάγεται είτε θα βγουν δυναμικά από το φαύλο κύκλο του καπιταλισμού δημιουργώντας μια νέα κοινωνία ικανή να εκμεταλλευθεί ορθολογιστικά και δημοκρατικά τους όρους παραγωγής.
Το δίλημμα εκφράζεται απλά και ξεκάθαρα μέσα από αυτά τα λόγια
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Σε τελευταία ανάλυση...

Είναι πολύ γνωστή η Μαρξική ανάλυση περί της οργάνωσης της κοινωνίας ως δομημένο σύνολο. Για την ακρίβεια, ο Μαρξ στο έργο του «Γερμανική Ιδεολογία» παρουσιάζει αυτό το σύνολο μέσα από το μοντέλο της βάσης και του εποικοδομήματος. Ως βάση ορίζει τους όρους παραγωγής (σχέσεις-τρόπος παραγωγής) από τους οποίους απορρέει το εποικοδόμημα (νομικό-ιδεολογικό).Φυσικά, κινητήριος δύναμη του μοντέλου είναι η ταξική πάλη που γεννιέται από την εκάστοτε βάση. Αφού αναλύει τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ αυτών των δύο μερών, καταλήγει ότι σε τελευταία ανάλυση η βάση καθορίζει το εποικοδόμημα.

Με αφορμή αυτή τη θέση που αποτελεί θεμέλιο του μαρξισμού αναπτύχθηκαν διαφορετικά ρεύματα ανάμεσα στους μαρξιστές όπως το στυγνό οικονομισμό που μηδενίζει το ρόλο του εποικοδομήματος . Από την άλλη οι επικριτές του μαρξισμού στάθηκαν σε αυτό το σημείο για να οικοδομήσουν την κριτική τους. Κάποιοι δέχθηκαν το μοντέλο αλλά θεώρησαν ότι το εποικοδόμημα έχει τέτοια ανεξαρτησία που του επιτρέπει να επηρεάζει σημαντικά τη βάση ενώ άλλοι (όπως ο Μαξ Βέμπερ) το απέρριψαν πλήρως κατηγορώντας το Μαρξ για μονισμό, δηλαδή για μονοδιάστατη αντίληψη της ιστορίας καθώς θεώρησαν ότι έδωσε υπερβολική σημασία σε ένα μόνο παράγοντα. Αυτοί οι κοινωνιολόγοι μίλησαν για την εκλεκτική συγγένεια μεταξύ ιδεών και υλικών συνθηκών

Για να δούμε τι μπορούμε να απαντήσουμε (με κάθε επιφύλαξη πάντα γιατί μπαίνουμε σε περίεργα χωράφια)

Σε τελευταία ανάλυση, οι ιδέες δεν πέφτουν από τον ουρανό στα μυαλά των ανθρώπων
Κάθε ιδέα έχει μια υλική (συγκρουσιακή) βάση η όποια δεν είναι κατ’αναγκη ταξική. Υπάρχουν συγκρούσεις έξω από τις ταξικές όπως το χάσμα των γενεών , οι αντιθέσεις των φύλων κ.α.. Κάθε άτομο μετέχει σε τέτοιες συγκρούσεις περά από την ταξική του θέση και διαμορφώνει απόψεις μέσα από τις εμπειρίες του. Έτσι, δεν μπορούμε να αποδώσουμε στη βάση (τρόπος-σχέσης παράγωγης) κάθε άποψη που σχηματίζουν οι άνθρωποι για τις διαπροσωπικές σχέσεις τους χωρίς να σημαίνει ότι ο κοινωνικό περίγυρος (που σε τελευταία ανάλυση ορίζεται από τη βάση) δεν επηρεάζει. Ταυτόχρονα, οι στάσεις ζωής που απορρέουν από εδώ επηρεάζουν (με απροσδιόριστο τρόπο) την ταξική πάλη, ασυνείδητα για το κάθε άτομο.

Παρόλα αυτά, όταν μιλάμε για οικονομικό-πολιτικές απόψεις είναι σαφές το ταξικό τους υπόβαθρο όπως ο νεοφιλελευθερισμός πηγάζει από τα ταξικά συμφέροντα των μικροαστών, ο κομμουνισμός αναδεικνύεται σε ιδεολογικό όπλο των προλετάριων ενώ οι μικροαστοί, θαμπωμένοι από τον πλούτο που παράγει ο καπιταλισμός αλλά τρομαγμένοι ταυτόχρονα από τη βαρβαρότητα, καταφεύγουν στη σοσιαλδημοκρατία (που κατέληξε αριστερός ψάλτης της δεξιάς). Σε μακρό-επίπεδο, η ευρεία επικράτηση κάποιων ιδεολογιών εις βάρος άλλων συνδέεται με τη δύναμη (συμβολική και οικονομική) που κατέχουν οι εκπρόσωποι αυτών καθώς και η επιρροή που ασκούν στους ιδεολογικούς μηχανισμούς (τεραστία η σημασία τους στον ύστερο καπιταλισμό). Έτσι εξηγείται σε γενικά πλαίσια η αναντιστοιχία ταξικής αντίληψης και ταξικής θέσης.

Όμως σε ατομικό επίπεδο, εμφανίζονται και άλλοι παράγοντες όπως οι διαφορές προσωπικές συγκρούσεις που αναπτύσσονται παραπάνω. Εδώ μπαίνει ο παράγοντας της αβεβαιότητας , όταν για παράδειγμα βλέπουμε προλετάριους με βαθύτατα αντιδραστικές θέσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τις υλικές συνθήκες διαβίωσης τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι φανερή η επίδραση των ιδεολογικών μηχανισμών αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε καθαρά προσωπικούς παράγοντες που εμπίπτουν στην τυχαιοτητας (ακόμα και λόγοι που φαίνονται ασήμαντοι, πχ τον τσάντισε άσχημα κάποτε ένας κνιτής ). Το ζητούμενο εδώ είναι να ανακαλύψουμε τη διαλεκτική σύνδεση των αιτιών.

Ο Μαρξ φαίνεται ότι τα είχε σκεφτεί αυτά και για αυτό στη «Γερμανική Ιδεολογία» μιλαει στο εποικοδόμημα ΜΟΝΟ για νομικά και ιδεολογικά στοιχειά. Για αυτό καταντά ανούσιο να ψάχνει κάνεις την αναγωγή των πάντων σε κάποια ταξική σύγκρουση.
Όμως όσο πολυπληθείς και αν είναι αυτοί παράγοντες και όσο δύσκολο και αν είναι να τους εξακριβώσουμε, μπορούμε ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ, να πούμε με βεβαιότητα ότι η βάση ορίζει τα γενικότερα πλαίσια στα όποια θα κινηθούν τα άτομα και θέτει τα όρια της δράσης της τυχαιοτητας.

Καταλήγουμε έτσι σε μια προσπάθεια να συμπληρώσουμε τη γνώστη φράση του Χέγκελ που ασπάστηκε αυτούσια στα πρώτα βήματα του ο μαρξισμός, « Ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας» και να αντιπαρατεθούμε το αγνωστικιστικό «Ελευθερία είναι η συνείδηση της αβεβαιότητας».

Έτσι καταλήγουμε στο « ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητας του αντικειμενικού και της αβεβαιότητας του υποκειμενικού».

Φυσικά εδώ φαίνεται και το σφάλμα του Στάλιν που εξομοιώνει τους νόμους της φύσης με τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης και παραβλέπει το ρόλο του συνειδητού και την (περιορισμένη σε κάθε περίπτωση) ανεξαρτησία του υποκειμένου.

Σε τελευταία ανάλυση, ο μαρξισμός δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το μονισμό όπως προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι σύγχρονοι κοινωνιολόγοι .

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

ο λαος δεν ξεχνα, τους φασιστες τους κρεμα!

Τη χθεσινή ημέρα, επέτειο της πτώσης της ναζιστικής Γερμανίας, επέλεξαν οι γερμανοτσολιάδες φασίστες για να ‘διαμαρτυρηθούν’ κατά των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας. Τη διάλεξαν επίτηδες, για να μας δείξουν πως ο φασισμός ζει.
Κι όμως αυτή και μόνο η επιλογή έκανε προφανή την ‘ιδεολογία’ τους και φανέρωσε στον κόσμο ποιοι ακριβώς κρύβονται πίσω από τους ‘αγανακτισμένους πολίτες’, που οργανώνουν ρατσιστικές μαζώξεις και πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας. Και ενώ επέμεναν να υποστηρίζουν πως είναι ‘απλοί κάτοικοι του ιστορικού κέντρου’, χθες έδειξαν την πραγματική τους προέλευση: ασπίδες με τον μαίανδρο-αγκυλωτό σταυρό της ΧΑ, και εξάρτηση κοινών χούλιγκαν… (Κοίτα να δεις που μας ξεγέλασαν τα παλιόπαιδα!)
Κατέβηκαν λοιπόν στην Ομόνοια καμμιά εκατοστή φασίστες (χρυσαυγίτες, στοχατζήδες κλπ)… Σιγά! Αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος των αντιδιαδηλώσεων, ήταν εντελώς ανύπαρκτοι. Εκατό όμως, ήταν οι επίσημοι φασίστες. Σε αυτούς ας προσθέσουμε 4-5 διμοιρίες των ΜΑΤ, Ζητάδες, την περήφανη D-force και φυσικά τον μέγα αρχιφασίστα, τον φον Μαρκογιαννάκη. Όλοι μαζί λοιπόν, ενωμένοι, μια γροθιά ενάντια στους μετανάστες, την πηγή όλων των προβλημάτων, και στους ανθέλληνες αριστερούς και άπλυτους αναρχικούς που τους υποστηρίζουν.
ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ?! ΟΥΣΤ!!! Δεν θα περάσει ο φασισμός!
Τα φασισταριά συγκεντρώθηκαν στην Ομόνοια (τι ειρωνεία…) όπου διοργάνωσαν μια φιέστα, με εμβατήρια της χούντας και προπαγανδιστικές ομιλίες, μια φιέστα που στρεφόταν κατά της δημοκρατίας(της ποιάς?). Παρ’ όλα αυτά, οι ‘υπερασπιστές’ της δεν φάνηκαν να ενοχλούνται… Η κυβέρνηση αντίθετα, αποφάσισε να στείλει τις μονάδες καταστολής στο χώρο, για να συμμετάσχουν κι αυτές στο party… Έτσι, το πρόγραμμα της χρυσής αυγής εξελίχθηκε ομαλά, με επίθεση στο παλαιό εφετείο το οποίο έχουν καταλάβει μετανάστες, πετροπόλεμο και ξυλοδαρμό μεταναστών και διαδηλωτών. Και όλα αυτά φυσικά κάτω από το όχι απλά αδιάφορο, αλλά συναινετικό βλέμμα της αστυνομίας. Της ‘εκδημοκρατισμένης’ αστυνομίας, που εφαρμόζει την πολιτική ‘ισονομίας και σεβασμού των δικαιωμάτων των πολιτών’ της κυβέρνησης…
Γιατί οπωσδήποτε, η χθεσινή στάση των μπάτσων, μόνο με προσπάθεια επιβολή της τάξης και της δικαιοσύνης δεν έμοιαζε. Αντίθετα, φασίστες και αστυνομία έμοιαζαν απόλυτα συντονισμένοι. Τα ΜΑΤ έδιωξαν τους αναρχικούς από την πλατεία Κάνιγγος, ώστε οι λιγοστοί φασίστες να μην έχουν πρόβλημα με τα ακάλυπτα νώτα τους. Στη συνέχεια, επιτέθηκαν στην αντιδιαδήλωση που συμμετείχαν η συμμαχία ‘σταματήστε τον πόλεμο’, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις. Αργότερα, δεν εμπόδισαν την επίθεση στο παλαιό εφετείο ενώ λειτούργησαν σαν προστατευτική συνοδεία ώστε να φτάσουν οι φασίστες στα γραφεία τους με ασφάλεια. Μην ξεχνάμε πάντως, πως ο τακτικός σχηματισμός ΜΑΤ-χρυσαυγίτες λειτούργησε άψογα, καθώς τα ΜΑΤ άνοιξαν την παράταξή τους, για να περάσουν οι φασίστες που κρύβονταν πίσω και να δείρουν κόσμο.
Τα σημερινά γεγονότα, αν κατάφεραν κάτι ουσιαστικό, αυτό ήταν να αποκαλύψουν, σε όποιον αμφέβαλλε ακόμα, τις άρρηκτες σχέσεις αστυνομίας-φασιστικών οργανώσεων, αποδεικνύοντας τη σαπίλα του συστήματος της δεξιάς, και πως οι ομάδες αυτές που δηλώνουν άσχετες με την κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο από τη σύγχρονη μορφή του παρακράτους.
Στις παρακάτω φωτογραφίες (από το IMC Athens) αποδεικνύονται ξεκάθαρα και αναμφισβήτητα οι σχέσεις ‘αγάπης’ αστυνομίας-παρακρατικών φασιστοειδών (κλικ για μεγέθυνση):
Ευθύνη για την κατάσταση αυτή, εκτός από την κυβέρνηση, φέρουν οπωσδήποτε και τα ΜΜΕξαπάτησης, Εξευτελισμού και Χειραγώγησης. Συγκεκριμένα, ο ΣΚΑΙ την αμέσως προηγούμενη μέρα παρουσίασε ρεπορτάζ για την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας μεταξύ συμμοριών, προβάλλοντας τους μετανάστες ως βασικούς συντελεστές του προβλήματος. Την επόμενη, το in.gr και ο ΣΚΑΙ(πάλι) εξέδωσαν ένα πανομοιότυπο ρεπορτάζ για τα γεγονότα. Ένα ρεπορτάζ που έμοιαζε να παίρνει γραμμή κατευθείαν από τη ΓΑΔΑ… Δείτε και τα δύο ΕΔΩ και κρίνετε μόνοι σας. Σε κάθε περίπτωση, τα ΜΜΕ δεν ανέδειξαν το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή τη δράση των παρακρατικών και της αστυνομίας και τη μεταξύ τους σχέση, καθώς και την τακτική της κυβέρνησης στο θέμα των μεταναστών. Αντίθετα, περιορίστηκαν σε συνεχείς ανακατεμένες επαναλήψεις (για να μην φαίνεται ότι είναι τα ίδια δύο πλάνα) των πολύ περιορισμένων επεισοδίων στο Πολυτεχνείο. Μετέφεραν δηλαδή στον κόσμο, για ακόμη μία φορά, τα μηνύματα που ήθελαν: ότι οι αναρχικοί είναι κακοί, ότι είναι απόλυτα αναγκαία η αύξηση των μέτρων καταστολής και ότι το άσυλο είναι ο πλέον επικίνδυνος θεσμός στην Ελλάδα. Απέφυγαν να προβάλλουν τις αναίτιες επιθέσεις των φασιστών, πόσο μάλλον τη συνεργασία τους με την αστυνομία.
Και, το δίχως άλλο, μην αναζητήσετε πουθενά κάποια θέση της κυβέρνησης πάνω στο θέμα. Μετά την κάλυψη του Παυλίδη, την αποχώρηση από τη συζήτηση για τη Siemens και τη χθεσινή διακοπή των εργασιών της βουλής, δεν πρόκειται να ασχοληθούν (δημόσια) με το θέμα, γιατί πολύ απλά δεν τους παίρνει. Διότι απλούστατα επιδιώκουν τη μεγαλύτερη δυνατή πόλωση του κλίματος. Το θέμα όπως αναφέρεται στην προηγούμενη ανάρτηση, είναι η πόλωση να γίνει το όπλο του λαού, να είναι μια πόλωση ταξική. Και οπωσδήποτε να οδηγήσει σε μια κατάσταση καταδίκης του ρατσισμού και των φασιστικών ομάδων.
Την ευθύνη αυτή για ταξική πόλωση πρέπει να την αναλάβει η αριστερά. Η αριστερά, ενωμένη όμως, όχι διασπασμένη σε χίλια μικρο-κόμματα. Και θεωρώ πως το θράσος των φασιστών να καταθέσουν μήνυση εναντίον ολόκληρης της αριστεράς αποτελεί ιδανική ευκαιρία για μια αποδοτική συνεργασία.
Λέμε τώρα…
ΥΓ. Κύριε Δένδια, εδώ ο νόμος για απόκρυψη χαρακτηριστικών δεν εφαρμόζεται? Ούτε καν η διαδικασία της σύλληψης 'επ' αυτοφώρω'???

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Πόλωση και δομές δράσης

Αυτές τις μέρες στήνεται ένα σκηνικό πόλωσης και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο θα εντείνεται όσο τα δύο μεγάλα κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στην πολιτική τους. Τα ΜΜΕ από κοντά, στα λόγια αποκηρύσσουν αυτό το κλίμα που δεν συνάδει στο politically correct προφιλ τους αλλά στην πράξη σιγοντάρουν μέσα απο εκπομπές (τύπου talk show) που συνδράμουν στο πολιτικό καρναβάλι μας και συνεισφέρουν τα μέγιστα ώστε να κρύψουν την ουσία της πολιτικής ζωής, δηλαδή το ταξικό της υπόβαθρο. Στόχος όλων είναι η συσπείρωση των ψηφοφόρων, κοινώς να συγκεντρώσουν τα πρόβατα που εγκατέλειψαν το μαντρι και να τα ξανακλειδώσουν μέσα γιατί τώρα τα έχουν ανάγκη.

Ποιός φοβάται την πόλωση; Σίγουρα όχι εγώ. Μάλλον θα έλεγα ότι την επιδιώκω , κάνω ότι μπορώ για να την προκαλέσω.

Το ζήτημα όμως είναι σε ποια πόλωση αναφέρεται καθένας...
Η μόνη πραγματική πόλωση για μένα είναι η ΤΑΞΙΚΗ, αυτή που βασίζεται στα δομικά αντιτιθέμενα συμφέροντα εργαζομένων και εργοδοτών και όχι η τεχνητή που παγιδεύει τη σκέψη του κόσμου στο αδιέξοδο ερώτημα του ''ποιός ήταν ο λιγότερο διεφθαρμένος''.

Αν η δεύτερη εκφράζεται μέσα από τα κανάλια και τους αυτόκλητους υπερασπιστές του λαού (βλέπε δημοσιογράφοι), η δεύτερη εκφράζεται μέσα από τη δράση των κατώτερων στρωμάτων που μέσα από ποίκιλες μορφές δράσης αναζητούν τη ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το σπάσιμο των αλυσίδων της αναγκαιότητας (είναι εξάλλου το τελευταίο επιχείρημα του συστήματος).

Η δράση αυτή σε κάθε περίπτωση πηγάζει απο την οργή για την αδικία και μπορεί να είναι συνειδητή και στοχευμένη ή αυθόρμητη και ''τυφλή'', όπως η εξέγερση των μεταναστών στη γαλλία ή αντίστοιχα γεγονότα κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα. Το ζητούμενο δεν είναι να καταδικάσουμε κάποια μορφή δράσης αλλά με αφορμή αυτή να τεθούν οι όροι για κάτι πιο σταθερό από ευκαιριακές πράξεις απόγνωσης ενάντια στο σύστημα. Μόνο έτσι θα καταφέρει η εργατική τάξη να συγκροτηθεί σε τάξη για τον εαυτό της, να επιλέξει τις σωστές τακτικές και να απαλλαγεί από τους ''εργατοπατέρες'' της. Εν τέλει να διαπαδαγωγηθεί μέσα απο το κίνημα, μαθαίνοντας απο τα σφάλματα, αναπτύσσοντας ταξική συνείδηση, αποκτώντας ταξική ενότητα και αλληλεγγύη.

Ενα ζήτημα που προκύπτει απο μόνο του σε αυτό το σημείο είναι το κατα ποσό η εργατική τάξη έχει προοπτικές αυτοοργάνωσης σε βαθμό που να την καθιστά απειλητική ή έχει οπωσδήποτε ανάγκη το επαναστατικό Κόμμα που θα τη συγκροτήσει και θα καταφέρει να οδηγήσει τον αγώνα της ένα βήμα πέρα απο την απλή διεκδίκηση οικονομικών αιτημάτων.

Εδώ δεν έχω απάντηση καθώς είναι πολύ συνθετο θέμα με ισχυρά επιχειρήματα για κάθε στρατόπεδο. Απλά να υπογραμμίσω ότι είναι σοβαρό λάθος να επικαλούμαστε την απουσία του Κόμματος για να ερμηνεύσουμε καταστάσεις που θα περιμέναμε να γεννηθουν επαναστατικές συγκρούσεις αλλά δεν συνεβη, ενώ από την άλλη η αυτοοργάνωση ούτε πανάκεια είναι ούτε έχει να επιδειξει καποια ουσιαστική νίκη μέχρι τωρα.

Θα κλεισω αφήνοντας ενα ανοιχτό θέμα για τον καθένα αλλά και ένα κάλεσμα προς όλους να αντιπαραβάλλουμε στις μιντιακές και ''αναίμακτες''διαμάχες τους, την πραγματική ΤΑΞΙΚΗ πόλωση και σύγκρουση.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

"γεωργικά"

Κοροϊδία. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τη στάση της κυβέρνησης?

Οι αγρότες της Κρήτης ανέβηκαν στο τέλος του Ιανουαρίου για να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα των αποζημιώσεων τους. Όλοι θυμόμαστε πώς τους υποδέχτηκε ο εισαγγελέας της χούντας, που τώρα τον λέμε υπουργό Δημόσιας Τάξης... (2ο video κάτω)

Μετά την απαράδεκτη συμπεριφορά της κυβέρνησης, η οποία δεσμεύτηκε να δώσει (πενιχρές) αποζημιώσεις στους αγρότες, και οι οποίες είχαν την ίδια τύχη με τις όλες τις υπόλοιπες δεσμεύσεις της ΝΔ, οι Κρητικοί ανέβηκαν ξανά χθες στην Αθηνα. Αυτή τη φορά χωρίς τα τρακτέρ, θέλοντας να δείξουν πώς αυτοί έχουν διάθεση για ειρηνική διαμαρτυρία. Και ενώ οι αγρότες μοίρασαν και νερό στα ΥΜεΤ, ο Καραμανλής ούτε που καταδέχθηκε να τους δει. Ο Ανδριανός (αυτός που παρέλαβε το DVD του Ζαχόπουλου από το Θέμο ντε!) τους μίλησε, τους διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση θα συσκεφθεί για τα αιτήματά τους, και εν τέλει τους είπε να πάνε σπίτια τους με άδεια χέρια.


Η κυβέρνηση της ΝΔ απέδειξε για ακόμη μία φορά πως η πολιτική της είναι εκτός τόπου και χρόνου και δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο τα προβλήματα των πολιτών.

ΜΑΥΡΟ! Άντε! Και την επόμενη φορά με κουμπούρια και μαχαίρες, μπας και πάρουν χαμπάρι ότι είναι ανεπιθύμητοι!


ψαξε τωρα για να μην ψαχνεσαι μετα...