Θα τα λύσουμε όλα στο δρόμο

Εργατική πρωτομαγιά...

Αλλη μια ευκαιρία για την εργατική τάξη να συγκρουστεί (μεταφορικά και κυριολεκτικά) με την κυρίαρχη πολιτική.
Και ,φυσικά, άλλη μια ευκαιρία για να γυρίσει σβούρες το μυαλό του εργαζόμενου, ψάχνοντας που και με ποιον να κατέβει.

Ας το πάρουμε από την αρχή...
Δυό γραμμές, δυό τακτικές λέει ο Λενιν : μια η συνεπής, ταξική, ανατρεπτική και μια η συμβιβασμένη και υποταγμένη στις επιταγές του κεφαλαίου που πίσω απο κούφια ''αγωνιστικά'' λόγια κρύβει τη συναίνεση του με την κυρίαρχη πολιτική.

Νομίζω ότι είναι εύκολο να αναγνωρίσουμε τη δεύτερη γραμμή στην πολιτική της ΓΣΕΕ : ξεπούλημα των αγώνων με υπογραφές αστείων συμβάσεων, αδιαφορία σε μείζονα θέματα όπως η Κούνεβα, συνεχής συμπόρευση με τον ΣΕΒ.

Από εδώ και έπειτα αρχίζει η σύγχυση...

Στη λογική του ΚΚΕ, η άλλη γραμμή εκπροσωπείται μονάχα από το ΠΑΜΕ και μόνο καθώς είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη γραμμή. Φυσικά εξωθούν στα άκρα τη φράση του Λενιν καθώς ποτέ δεν είπε ότι μπορεί να υπάρχει μόνός ένας πολιτικός εκφραστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αλλά στη στενή λογική τους δεν μπορούν να δεχθούν ότι υπάρχουν και άλλοι εξόν του ΚΚ που μάχονται πραγματικά για την ανατροπή του καπιταλισμου. Ετσι, η ''κοινωνικοπολιτική συμμαχία'' που συνεχώς αναφέρουν μένει μόνο στα κείμενα του ριζοσπάστη.

Μέχρι τώρα έχουμε δύο πολους σε σύγκρουση...

Το τελευταίο διάστημα όμως ,και ιδίως μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρη, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει αυξήσει την επιρροή της και σε χώρους δουλειάς (τρανό παράδειγμα τα 93 πρωτοβάθμια συνδικάτα που κινητοποιήθηκαν για την κουνεβα) και έχει τεθεί ο στόχος της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου στο εργατικό κίνημα. Χαρακτηριστικό σύνθημα το ''ΟΥΤΕ ΠΑΜΕ ΟΥΤΕ ΓΣΕΕ, ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ''. Αυτοί φυσικά δέχονται τα πυρά του ΚΚ ότι κατεβαίνουν μαζί με τη ΓΣΕΕ και ουσιαστικά τη στηρίζουν ενώ οι ίδιοι διαχωρίζουν τη θέση τους και κατηγορούν το ΚΚ για σεχταρισμό. Ταυτόχρονα προσπαθούν να τραβήξουν αριστερά τμήματα των φοιτητών καθώς και συνδικάτα του αναρχικού χώρου.

Οι τελευταίοι ίσως θα μπορούσαν να οριστούν χοντρικά ώς ο τέταρτος πόλος που ουσιαστικά απορρίπτει τους άλλους τρείς και προτάσσει την ανεξαρτησία των συνδικάτων και την αυτοοργάνωση των εργατών. Χαρακτηριστικό σύνθημα το ''Η ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ''. Λόγω αντικειμενικών συνθηκών αναγκάζονται να συνυπάρξουν χωροταξικά με την Αριστερά και να συμμαχήσουν σε ορισμένα ζητήματα αλλά δεν παραστρατούν από βασικές αρχές του αναρχικού χώρου όπως το ''δεξιά ή αριστερά, ίδια τα αφεντικά''.

Να μην παραλείψουμε τη θέση του Συριζα, ο οποίος θεωρεί ότι η δημιουργία περαιτέρω πόλων είναι περιττή καθώς αρκεί η αλλαγή της ΓΣΕΕ από τα έσω καθώς αποτελεί ''πεδίο ταξικής πάλης'', κλασσική δικαιολογία συριζαίου για να δικαιολογήσει τη συμπόρευση του με αντιδραστικά όργανα και να κρύψει μια λογική εισοδισμού που τον διακατέχει.

Δεν έχω να δώσω μια καθαρή απάντηση στο πώς θα έπρεπε να κινηθεί ο καθένας...
Θεωρώ βασική προυπόθεση για τη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων την απομόνωση της ΓΣΕΕ αλλά δεν μπορώ να χαράξω μια ξεκάθαρη στρατηγική στη σκέψη μου. Ευχής έργον θα ήταν (έχω ξεπεσει στα ευχολόγια σα δημοσιογραφίσκος της ΤV) να βρεθούν σημεία κοινής δράσης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με το ΠΑΜΕ καθώς και οι δύο δυνάμεις έχουν δείξει διάθεση να κινητοποιηθούν πέρα απο τις προκαθορισμένες (και σχεδόν εθιμοτυπικές) απεργίες που καλεί η ΓΣΕΕ. Βέβαια η στάση του ΚΚΕ μέσα απο τα επίσημα όργανα του δεν βοηθάει καμία πολιτική δύναμη να το προσεγγίσει ενώ τα γεγονότα του Δεκέμβρη δημιούργησαν χάσμα μεταξύ των δυνάμεων.

Το αποτέλεσμα από το παραπάνω χάος είναι οι πέντε με έξι συγκεντρώσεις που θα γίνουν μεθαύριο και οι συνακόλουθες δύο με τρεις πορείες.
Παρά τη διάσπαση, η πρωτομαγιά δεν χανει την αξία της και παραμένει παγκόσμια ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ (και ουχί άργίας)

Σε κάθε περίπτωση και αφού ο συνάδελφος μπλόγκερ μου έκλεψε το απόσπασμα του Ενγκελς θα κλείσω με συνθήματα
ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ
ΓΣΕΕ ΕΡΓΑΤΩΝ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ